Iets wat in veel relaties speelt is dat de ene partner graag zijn problemen in contact brengt met de ander, terwijl de andere partner ze pas deelt op het moment dat de problemen al zijn opgelost. Meestal is het zo dat de partner met meer vrouwelijke energie de verbinder is en de partner met meer mannelijke energie meer de solist is. Voor het gemak spreek ik nu over de vrouw en de man, maar ik wil daarbij gezegd hebben dat alles hierin mogelijk is: er zijn vrouwen met meer mannelijke energie en mannen met meer vrouwelijke energie.
Het klassieke voorbeeld
Waar het in het klassieke voorbeeld vaak mis gaat, is dat de vrouw haar problemen graag met de man bespreekt en alleen gehoord wil worden of een beetje begrip wil hebben. De man echter gaat vervolgens oplossingen aandragen. En andersom, en dat is waar het bij deze vraag over gaat, deelt de man zijn probleem niet met de vrouw. Lost het zelf op. En vertelt er daarna over. Waarna de vrouw het idee krijgt dat de man geen waarde hecht aan haar ideeën en/of haar niet serieus genoeg neemt.
Nu: het kan natuurlijk zo zijn dat dit inderdaad het geval is. Maar over het algemeen kan ik zeggen dat er iets anders achter zit.
Wat er achter zit
Kleine disclaimer toch: dit is natuurlijk een algemeen antwoord. Per situatie is het echt uniek.
Veel mannen vinden het nog steeds ‘zwak’ als ze ergens hulp bij nodig hebben en zijn daarom een kei geworden in dingen alleen oplossen. Dit wordt vaak doorgegeven van generatie op generatie. In veel klassieke gezinssamenstellingen stond de man aan het hoofd van het gezin. Hij maakte de beslissingen. Hij bepaalde de koers. Hij repareerde dingen. Hij werkte. De vrouw was er voor het huishouden en was in zeker mate ondergeschikt. Kinderen leren van hun ouders hoe ze het leven moeten leven en dus hebben veel naoorlogse kinderen dit meegekregen. En hoewel inmiddels nu wel wijdverbreid een andere perceptie is op de rolverdeling binnen het gezin, zijn ook de huidige generatie jonge ouders vaak zelf kinderen van ouders die hier nog middenin zaten. Gevolg: ze hebben veel afwezige vaders, die veel aan het werk waren en hebben weinig gezien dat vader en moeder een onderlinge verbinding hadden waarin over en weer problemen werden gedeeld. Met andere woorden: wij mannen hebben niet geleerd om problemen met anderen te delen.
Wat is er aan te doen?
Als jij zo’n man bent: het is echt oké om je partner deelgenoot te maken van je interne proces. Het levert je verbinding op. Als je bang bent dat je vrouw zich er dan mee ‘gaat bemoeien’, zeg het er dan bij. ‘Hey lieverd, ik wil je even wat vertellen over iets waar ik tegenaan loop, ik hoef geen advies, maar ik wil het wel met je delen’. Zoiets. En doe het met liefde. Als je normaal niet zoveel deelt, dan kan het ook onwennig zijn voor je partner.
Ben jij de partner van zo’n man: nodig hem uit om erover te praten, maar forceer het niet. ‘Schat, ik heb het idee dat je ergens mee zit. Ik weet dat je dingen graag alleen oplost en dat doe je ook goed, maar weet dat ik er voor je ben. Zoals jij er ook altijd voor mij bent.” Zoiets. In je eigen woorden. En ook hier. Als je partner het niet geleerd heeft, dan heeft het ook tijd nodig. Het enige wat jij kan doen is beschikbaar zijn.
En betrek het niet op jezelf als je man niet zo gemakkelijk met je praat.
Regelmatig beantwoord ik vragen vanuit mijn praktijk. Heb jij een vraag die ik nog niet heb behandeld, stel deze gerust. Je mag me bellen via 06 13 883 702 of mailen via info@hansmik.nl. Via dit emailadres of telefoonnummer kan je ook contact met me opnemen om een kennismakingsgesprek in te plannen. Als je eerst nog meer over verschillende universele thema’s wil lezen, kijk dan hier.
Naast mijn werk als relatiecoach, werk ik ook als leiderschapscoach. Wil je daar meer over weten? Kijk hier.